Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι εκείνη που θα κινηθεί ποτέ με μίσος και έχθρα προς τους εχθρούς της, από όπου και αν αυτοί προέρχονται. Με αγάπη και υπομονή αναμένει την μετάνοια και καλή μεταστροφή του κάθε ανθρώπου, αναγνωρίζοντας στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο την μοναδικότητα αλλά και την ιδιαιτερότητα. Προσβλέπει με συμπάθεια στην ανθρώπινη αδυναμία και αναμένει έως θανάτου τα παιδιά της να γυρίσουν πίσω. Με πόνο και δάκρυα παρατηρεί από μακρόθεν την κάθε κακή τους μεταστροφή που τους οδηγεί στην απώλεια ενώ με χαρά και ανακούφιση υποδέχεται στις αγκάλες της κάθε χαμένο πρόβατο της λογικής της μάνδρας, το οποίο βρίσκει τον δρόμο του γυρισμού.
Ο Άγιος Δημήτριος μέσα από την φυλακή παρηγορούσε και ενίσχυε τον μαθητή του Νέστωρα, ο οποίος με πίστη στην ευχή του Αγίου νίκησε τον Λιαίο. Μέχρις εσχάτων σταθερός στην πίστη του θα δεχθεί και το μαρτυρικό τέλος μαζί με τον μαθητή του. Χωρίς καθόλου να οργισθεί ή να διαμαρτυρηθεί για την αδικία. Υπέμεινε τα πάντα με πίστη και σταθερότητα προς την αγάπη για τους αδελφούς. Γι αυτό και αγιάστηκε και έγινε ο αιώνιος υπέρμαχος της πόλης του αλλά και των ανθρώπων που τον επικαλούνται με πίστη.
Έτσι το όνομά του γράφτηκε στις αιώνιες πλάκες των Εκκλησιών μας και όχι στις παγωμένες πλάκες των καινών μνημείων.
Με το καλό η μεγάλη γιορτή του Οκτώβρη.
Χρόνια πολλά στην όμορφη γενέτειρά μας, την συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη.