Με τις ευχές του Μακαριωτάτου Πατριάρχου μας, του Γέροντα και τις προσευχές όλων σας, διανύω πλέον από εχθές το 14ο έτος της ταπεινής μου διακονίας στην Ιεραποστολή, στην μαρτυρική Ήπειρο της Αφρικής.
17 του Νοέμβρη τιμούμε τους φοιτητές μας που δώσανε το αίμα τους στην Ελλάδα μας, για να απολαμβάνουμε σήμερα εμείς, το ύψιστο δώρο του δημοκρατικού πολιτεύματος καί στην πατρίδα μας που γέννησε την Δημοκρατία.
17 του Νοέμβρη, τιμώ κι εγώ προσωπικά, την πρώτη μου ημέρα στην Ιεραποστολή, στη Μαδαγασκάρη, όταν τα δειλά βήματα μου καθοδηγούνταν τότε, στους δρόμους μιας απρόσμενης κλήσης που άλλαξε τόμο, στη μικρή και σύντομη ιστορία της ζωής μου.
Σε όσους στάθηκαν και στέκονται δίπλα μου ασπάζομαι ευλαβικά το χέρι τους και χαρίζω ως αντίδωρο τις ανάξιες προσευχές μου για ευημερία και μακροημέρευση σε αυτούς και στις οικογένειές τους.
Σέ όσους θέλησαν να σταθούν εμπόδιο σε αυτήν την πορεία, χαρίζω την αδιάκριτη αγάπη μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ που με οδήγησαν διά μέσου των δοκιμασιών που μου χάρισαν, κοντά στον Θεό.
Στον λαό της Πατρίδας μου της Ελλάδας μας, της Μαδαγασκάρης και του λατρευτού μου Κονγκό, καταθέτω ένα διαμαντένιο στεφάνι ευγνωμοσύνης, στο μνημείο της συνείδησής μου, όπως αυτή μου επιβάλλει αυτή την στιγμή, μέσα από μια ομολογουμένως ξεχωριστή ένταση ψυχική και πνευματική ευφροσύνη, καθώς στέκομαι με σεβασμό εμπρός από τις ανεξίτηλες μνήμες του παρελθόντος.
Αδελφοί μου, συγχωρέστε με για τις αδυναμίες μου και προσεύχεστε για την περεταίρω πορεία μας. Τίποτε δεν είναι δικό μας. Όλα είναι του Θεού.
Όλα γύρω μας, ας γίνουν Θεός.